Πληθυντικός αριθμός

 

Love You’ve Gotta Love Something

Yoshitomo Nara (Japanese, born 1959)

 

Και απλά κολλάς… δεν ξέρω γιατί .. και δεν ξέρω για ποιο λόγο.. και είναι αυτές οι μέρες ή μάλλον οι νύχτες.. που σου θυμίζουν όλα τα παλιά και εσύ δεν μπορείς να το σταματήσεις. Και όλες οι σκέψεις στροβιλίζονται στο μυαλό σου και εσύ συνεχίζεις να τα αναλύσεις και να τα σκέφτεσαι και γίνεται ένας φαύλος κύκλος…

Η νύχτα, όνομα ουσιαστικόν,

γένους θηλυκού, ενικός αριθμός.

Πληθυντικός αριθμός οι νύχτες.

Οι νύχτες από δω και πέρα.

 [Κική Δημουλά, Ο πληθυντικός αριθμός]

και μετά σε πιάνει το παράπονο..σκέφτεσαι πως πέρασαν τα χρόνια.. οι ευκαιρίες και όλοι προχωράνε και εσύ μένεις εδώ… και σκέπτεσαι όλα τα καλά και αναρωτιέσαι αν έκανες καλά στις επιλογές σου.. και ο φόβος…

ο φόβος  είναι ο χειρότερος γιατρός, σε καίει,

σε σκορπάει και σε παγώνει..

 Είναι όντως γιατρός ή μήπως εχθρός?? Ο χρόνος σε κάνει να ξεχνάς, σου μαλακώνει τα συναισθήματα, σου μεταμορφώνει τις καταστάσεις σε κάτι όμορφο- ιδεατό. Αλλά είναι παιχνίδι του μυαλού. Παλιότερα «ζήλευα» αυτούς που τους πήγαιναν καλά τα πράγματα, και αναρωτιόμουν τι κάνω λάθος.. μάλλον ότι δεν κάνω τίποτα…ο φόβος πάλι εδώ..

Και πάλι μου έρχονται μνήμες? Χωρίς αυτές δεν ξέρω τι θα ήμασταν? Αλλά πονάνε αυτές.. έχουν πάντα να πουν μια ιστορία.. και μου έρχονται πάλι οι στίχοι…

ποιος άνεμος σε παίρνει πιο μακριά από δω ,

πες μου πιο φόβο αγάπησες πάλι…

 Ο φόβος σε κρατάει πίσω.. σε κολλάει, σε δειλιάζει, σε φοβίζει .. και δεν μπορείς να αλλάξεις, να ξεκολλήσεις, να προσπαθήσεις να ρισκάρεις, να γκρεμοτσακιστείς.. και μένεις εκεί.. και τσαντίζεσαι και νευριάζεις και τα συναισθήματα σου μετατρέπονται σε οργή και λύπηση.. λύπηση που δεν έχεις θάρρος να πεις ότι προσπάθησα να αλλάξω τη ζωή μου. Έτσι αλλάζουν οι συνειδήσεις….Η δική σου όμως?

Ο πόνος κάνει καλό.. σε ξυπνάει.. Ο πόνος σου θυμίζει ότι έχεις συναίσθημα.. και τελικά είναι άσχημο να είσαι συναισθηματικός.. σου «λερώνει» τη λογική. Και ενώ η λογική σου προστάζει να προχωρήσεις και το ένστικτο σου σε παροτρύνει ότι σωστά πράττεις, εσύ εξακολουθείς να είσαι εκεί.. και βασανίζεσαι.. άρρωστη κατάσταση…

Και όλο αυτή η κατάσταση σε ρίχνει πολύ αλλά αρχίζει η συχνότητά τους να γίνεται πιο αραιή… Δεν ξέρω γιατί κολλάω σε καταστάσεις- ανθρώπους ή περιόδους και γεμίζω ενοχές, αμφισβητώντας τις επιλογές που έχω κάνει. Τελικά κατέληξα ότι είναι μια απαραίτητη διαδικασία για να ολοκληρωθεί η κάθαρση της ψυχής… Πόνος-αναγέννηση- ελπίδα.

Μια περίοδο απραξίας, μια εσωτερική διαδικασία και μετά ηρεμία. Αυτές οι μεταβατικές περιόδους στη ζωή μου πάντα τις σιχαινόμουν, κυρίως επειδή τις κάνω να κρατάνε περισσότερο και τελικά δεν μπορώ να τις αντέξω. Αλλά σε βοηθάνε τόσο πολύ να μάθεις τον εαυτό σου ακόμα και τους άλλους. Η ανάγκη μου για ελευθερία βούλησης- κίνησης, για ζωή, είναι έντονη που κάποιες φορές με φυλακίζει. Αλλά όλοι δεν είμαστε δέσμιοι του εαυτού μας και των επιλογών μας?

Και μετά ξεκαθαρίζουν όλα. Πάντα έτσι ξαφνικά γίνεται.. και είσαι έτοιμος και ελεύθερος να κάνεις πράγματα. Και όλα είναι ξεκάθαρα. Ποιους αφήνεις εκεί, με ποιος πας μπροστά και το καλύτερο?? Ότι υπάρχει ένα άγνωστο πολύ συναρπαστικό!!!!